شماره هفتم

نه‌این‌که فکر کنید خیلی می‌شناختمش. اگر بخواهم دقیق بگویم؛ تنها سه‌چهار بار علی‌محمد را دیدم. بار آخرش هم کنار رودخانه بود. اطراف سدّ تنظیمی. موتور را پارک کرده بودم و می‌خواستم سیگاری آتش بزنم که یک‌هو، یک‌نفر، انگار که لایِ سنگ‌ها خودش را استتار کرده باشد، از جایش کنده شد و مثلِ تیر دوید سمتِ […]

خواندن متن کامل

اتفاق‌های مهم زندگی آدم‌ها معمولاً از دل روابط و دیدارها و برخوردهایی نشأت می‌گیرند که در بسیاری از مواقع بعدها عاقبتش را می‌فهمیم؛ مثل من که عصرهای دل‌گیر تابستان ۱۳۸۵ در کتاب‌فروشی امیرکبیر که در طبقه‌ی دوم پاساژ مرکزی جهرم بود، منتظر رفیقِ تازه‌یابی بودم که به فاصله‌ی اندکی باعث و بانی یکی از دغدغه‌های […]

خواندن متن کامل

من هشتمی بودم. مرا نمی‌خواستند. مثل هفتای دیگر. اسمم را گذاشتند نیخُم، بابام از دختر چهارم به بعد، شروع کرده بود به گذاشتن این‌جور اسم‌ها رو دخترهاش: کفایت، همی‌بَس، دختر‌بَس، خدابَس، نیُخم… هرکدام از خواهرهام، غیر از من که هنوز شناسنامه نداشتم، دست‌کم یک سالی از سن تو شناسنامه‌شان بزرگترند ـ آن‌وقت‌ها می‌گفتند سجلت ـ […]

خواندن متن کامل