داستان شماره هفتم, میثم خالدیان 0
نه‌این‌که فکر کنید خیلی می‌شناختمش. اگر بخواهم دقیق بگویم؛ تنها سه‌چهار بار علی‌محمد را دیدم. بار آخرش هم کنار رودخانه بود. اطراف سدّ تنظیمی. موتور را پارک کرده بودم و می‌خواستم سیگاری آتش بزنم که یک‌هو، یک‌نفر، انگار که لایِ سنگ‌ها خودش را استتار کرده باشد، از جایش کنده شد و مثلِ تیر دوید سمتِ […]
داستان شماره هفتم, محمد بادپر 0
اتفاق‌های مهم زندگی آدم‌ها معمولاً از دل روابط و دیدارها و برخوردهایی نشأت می‌گیرند که در بسیاری از مواقع بعدها عاقبتش را می‌فهمیم؛ مثل من که عصرهای دل‌گیر تابستان ۱۳۸۵ در کتاب‌فروشی امیرکبیر که در طبقه‌ی دوم پاساژ مرکزی جهرم بود، منتظر رفیقِ تازه‌یابی بودم که به فاصله‌ی اندکی باعث و بانی یکی از دغدغه‌های […]
داستان شماره هفتم, قباد آذرآیین 0
من هشتمی بودم. مرا نمی‌خواستند. مثل هفتای دیگر. اسمم را گذاشتند نیخُم، بابام از دختر چهارم به بعد، شروع کرده بود به گذاشتن این‌جور اسم‌ها رو دخترهاش: کفایت، همی‌بَس، دختر‌بَس، خدابَس، نیُخم… هرکدام از خواهرهام، غیر از من که هنوز شناسنامه نداشتم، دست‌کم یک سالی از سن تو شناسنامه‌شان بزرگترند ـ آن‌وقت‌ها می‌گفتند سجلت ـ […]
جنازه‌ای بادکرده، پیچیده در ملحفه‌ای سفید، روی آب روان بود. نمی‌توانستم صورتش را ببینم، صدای تیراندازی بیرون خسته و عرق کرده از خواب پراندم. از دیدن میخ‌های النگار روی دیوار و پرده‌های چرک‌مرده فهمیدم بیدارم. دیگر عادت کرده‌ام به دیدن دیوارهای قهوه‌ای، سینکی که دورش پر از خرده موهای ریش و گاه چند بطری خالی […]
داستان حسن فریدی, شماره هشتم 0
رفته بودم شهرک شمس آباد. کاری داشتم، انجام نگرفت. برگشتن، سه چهار کیلومتری مانده به شهر، حوالی دانشگاه ، زنی یا دختری دستش را بالا برد. از او رد شده بودم. در دل گفتم تابستانه. هوا گرمه گناه داره. من که این مسیر رو دارم میرم مسافر کشی هم نمی کنم بذار برسونمش. سمت راست […]
داستان شماره هشتم, معانی شعبانی 0
تجربه نوشتن به زبانی غیر از زبان مادری، تجربه جالب و عجیبی است. به این تجربه از وجوه مختلفی می‌توان نگریست، این‌که کسانی که زبان مادری متفاوتی دارند کی و چطور زبان فارسی را یاد گرفتند؟ چرا به فارسی می‌نویسند؟ متفاوت بودن زبان مادری‌شان چه تأثیری در فارسی‌نویسی‌شان دارد؟ و آیا در خواندن و نوشتن […]
داستان حسین مقدس, شماره هشتم 0
همیشه به نظرم می‌رسید كه بالاخره روزی از این‌جا فرار خواهم كرد. آن‌قدر مطمئن بودم كه مقدمات رفتنم را هم آماده كرده بودم. اما نمی‌دانستم چطور، یا كجا و كی. ماجرا طوری پیش می‌رفت كه گاهی توی خواب یا بیداری صدای جیغ و ناله‌ی زنی می‌آمد. شب‌های اول بیشتر همهمه بود. صدای زن‌های زیادی می‌شنیدم […]
داستان شماره نهم, محمود اشرف زارعی 0
چند شب پیش حدود ساعت ده شب بود و مثل همیشه سوار یکی از تاکسی‌های خطی کرج شده بودم. از همان میدان آزادی که راه افتادیم، کمی احوالم به‌هم ریخت، ولی اولش خیلی جدی نبود. عقب نشسته بودم، کنار یک بابای دیگری. کمی که گذشت حالم بدتر شد. گمانم سربند ساندویچی بود که خورده بودم. […]
داستان شماره نهم, مجتبی مقدم 0
اول این که بگویم عدالت چیز دروغی‌ست تا بدعدالتی‌ها را راحت‌تر بتپانند به خلق‌الله. دوم ندارد. شروعش با اول بود بی این که فکری داشته باشم برای ادامه‌اش. همین‌طور به زبانم آمد اول و حالا ناچار ادامه‌اش می‌دهم. سوم این که قرار نیست این داستان چیز جالبی باشد. یا سرراست‌ترش اصلاً جالب که نیست مزخرف […]
مرد روی تخت دراز کشید. گذشت عمر، موهایش را به رنگ برف کرده بود. نگاه ساعت کرد که روی میز عسلی بود. عقربه‌ها چهار و بیست دقیقه را نشان می‌داد. چند لحظه گذشت. برخاست. آرام و آهسته به هال رفت. تلویزیون بزرگ صفحه تخت، سه‌کنج دیوار جا خوش کرده بود. دودست مبل شیک و گران […]
