مقاله ادبی سیروس نوذری, شماره اول 0
هرگاه که حرفی از عمران صلاحی به میان می‌آید، می‌گویند: عمران طنزنویس خوبی بود. در این داوری البته واقعیتی نهفته‌است که آری، عمران طنزنویس خوبی بود، اما این بخشی از واقعیت است. انگار او هرگز شاعر نبوده. سکوت در برابر شعر عمران می‌تواند دو وجه داشته باشد. یا شعر او را در سطحی پایین‌تر از […]
نقد و معرفی کتاب شماره اول, فرهاد کشوری 0
امین فقیری بیش از پنجاه سال است که می‌نویسد و کارنامه‌ی پر و پیمانی از داستان و رمان و نمایشنامه و فیلمنامه و نقد دارد. دو وجه بارز آثار و زندگی او عشق به ایران و مهر به انسان است.
داستان شماره اول, مهدی رحمانیان حقیقی 0
باید صاعقه‌ای تودهه‌ای ابر را می‌شکافت تا من نیزهام را بیابم، نیزهای که با آن نه یک نشان، که همزمان چندین نشان زنم. و عاقبت یافتم بر فراز رنگین‌کمانی زیبا، نه یک تیر، که هزاران نیزه را…
راستی! من چرا همیشه به خورشید زُل میزنم؟!
داستان شماره اول, قباد آذر آئین 0
این آخرین سرویس من است. مسافرها پیاده شده‌اند. بد‌جوری خسته‌ام. خوابم می‌آید. دست‌هام را صلیب‌وار می‌گذارم روی غربیلک فرمان و پیشانی‌ام را تکیه می‌دهم روی ساق دست‌هام. هنوز چشم‌هام گرم خواب نشده که صدایی می‌شنوم.
داستان شماره سوم, شهریار قنبری 0
دولتی‌ها آمدن گفتن باید جانتان را وردارید و دربرید. همه‌جا جار می‌زدن. در خانه‌ها را می‌زدن می‌گفتن باید بزنید به کوه. جایی که آب نبرد‌تان. قراره سیل بیاد. ای را اونا می‌گفتن. ننه‌ام می‌گفت معلوم نیس چه خوابی برامان دیدن باز. اَ دیشب یک‌بند باران باریده اما رودخانه قد یک‌پا هم آبش بالا نیامده. به […]
