داستان شماره ششم, مانیا میرزایی 0
تق‌تق… خیسِ عرق نشستم دست کشیدم به پیشانی‌ام. یک‌باره انگشت‌های چغر یک بو گلویم را گرفت، بلندم کرد، دماغم را با دستم گرفتم، چشم گرداندم شاید موشی سقط شده باشد؛ بوی مردار نبود غریب بود و سنگین! لخ‌لخ کنان رفتم آشپزخانه در آب‌راه بسته بود دورِ خودم چرخیدم، جرأت نداشتم دستم را از روی دماغم […]
داستان پوروین محسنی نژاد, شماره ششم 0
مونادانه بیرون از دوشنبه از دنیا رفت. ابوعنجمِ دُم بلندِ بیدار، میخوابد با شکم بندبند، انبرکهای خرچنگی، سه‌جفت چشم عدسی، زوج چشمهای روی سینه دو تیله‌ی قرمز، دُنبودنبالهی شیاله و جراره را میجنباند میخوابد در دود سیاه آتش محو میشود محو میشود در دالانهای تنگ و تاریک در‌هم و بر‌هم. باباکوش، دهان خشک. میبینم موجهای […]
داستان سندی مؤمنی, شماره پنجم 0
برای خواهرم راز همه‌ی ما یعنی همه‌ی اعضای پنج نفره‌ی خانواده می‌دانستیم شوهرخواهرم یک روز می‌گذارد و می‌رود. پدرم می‌گفت: «جوان در آینه بیند پیر در خشت خام» و منظورش این بود که ما هیچ وقت به کُنه مسائل پی نمی‌بریم. چون باز هم به قول پدرم «موی سپید فلکم رایگان نداد» و حالا کو […]
داستان شماره پنجم, عزیمت, غلامرضا منجزی 0
آیفا که ترمز میکند، چشمم میخورد به زن و مردی که درست کنار پل شناور ایستاده‌اند. مرد موهای جوگندمی دارد و پیراهن آبی چهارخانه‌اش را انداخته است روی شلوار سیاه؛ اما زن پیچیده در چادر، حجم سیاهی است که راه بر هر گمانی می‌بندد. هر دو ایستاده‌اند کنارکانکس ترکش خورده‌ی دژبانی و ما در این […]
داستان داستان, شماره پنجم, منا خان نژاد 0
دنده را سنگین می‌کنم و از پیچ تند می‌کشم بالا. نفس ماشین درنمی‌‌آید. انگار هزار ساعت است دارم توی کوهستان می‌رانم. کوه سفیدپوشی رد میشود از شانه و کوهی مخمل‌تر از پیچ بعد. سربلند می‌کنم و بعد خورشیدِ سرخ، چشمم را می‌زند. آفتاب‌گیر را پایین می‌کشم و دستم را می‌چرخانم توی داشبورد دنبال عینک. ماشینی […]
داستان روستای سادات, شماره چهارم, علی شیالی 0
از کنار حمزه که میگذرم، چشمانش نیمه بسته است و پلکش میلرزد، زبانش بیرون افتاده و خروپف میکند. میخواهم از اتاق بیرون بروم که صدایش بلندتر میشود. میگویم: «ها! چیزی لازم داری؟» با چشم و ابرو میگوید: «نه.» لبهایش تکان میخورد و چیزی میگوید، برمیگردم و بالای سرش مینشینم. دیروز بردمش بیرون، میخواستم هوایی بخورد. […]
داستان پارک, حسین مقدس, شماره چهارم 0
صدای خفه‌ای از پشت سرم آمد. یکی از شاخه‌ها‌ی توت شکسته بود و یا چیز سنگینی از بلندی افتاده بود روی چمن‌ها. همه می‌دویدند و صدای جیغ می‌‌آمد. درست نفهمیدم که صدا دقیقاً از کجا می‌‌آمد. همان دور اول، دورتادور پارک را با قدم اندازه گرفتم. باید هفت دور می‌‌زدم. راستش اعتقاددارم به هفت. تا […]
داستان شماره دوم, مصطفی راحمی 0
درِ سلول بازمانده بود؛ باز که نه، روی هم بود، اما قفل نشده‌بود. اول من فهمیدم، نوبت قدم‌زدن من بود. عادت داشتم وقتی به درِ فولادی سلول می‌رسم به آن دست بزنم و بعد پنج قدمِ رفته را بازگردم. به در که دست زدم تکان خورد. اول متوجه نشدم، حواسم جای دیگری بود. موقع قدم‌زدن […]
داستان شماره اول, مهدی رحمانیان حقیقی 0
باید صاعقه‌ای تودهه‌ای ابر را می‌شکافت تا من نیزهام را بیابم، نیزهای که با آن نه یک نشان، که همزمان چندین نشان زنم. و عاقبت یافتم بر فراز رنگین‌کمانی زیبا، نه یک تیر، که هزاران نیزه را…
راستی! من چرا همیشه به خورشید زُل میزنم؟!
داستان شماره اول, قباد آذر آئین 0
این آخرین سرویس من است. مسافرها پیاده شده‌اند. بد‌جوری خسته‌ام. خوابم می‌آید. دست‌هام را صلیب‌وار می‌گذارم روی غربیلک فرمان و پیشانی‌ام را تکیه می‌دهم روی ساق دست‌هام. هنوز چشم‌هام گرم خواب نشده که صدایی می‌شنوم.